ANTYSEMITYZM

Termin ukuty przez Williama Marra, niemieckiego publicystę, założyciela Ligi Antysemickiej (1879).

Oskarżał on Żydów, używając - jak twierdził - argumentów „naukowych”, a nie religijnych. W końcu XIX w. stosowanie argumentów religijnych wychodziło z mody (niestety poza chrześcijaństwem). Częściowo stąd wynikała potrzeba ustanowienia nowego paradygmatu dla postaw antyżydowskich, który brzmiałby bardziej neutralnie i „obiektywnie” niż „średniowieczne” argumenty religijne. Termin antysemityzm nie był zatem anty-Semityzmem, lecz nowym lingwistycznym określeniem nienawiści wobec Żydów.

Antysemityzm ma wiele postaci:

nietolerancja religijna (czasami zwana antyjudaizmem)
dyskryminacja rasowa, ekonomiczna, polityczna

Przenikają się one i karmią wzajemnie:

„it should be borne in mind that antisemitism is cumulative rather than evolutionary, in the sens that it feeds on earlier sources of nourishment, even those which have lost their initial rationale” (ONZ 1960).

13 stycznia 2004 r. Kofi Annan w wystąpieniu o utrzymywaniu się uprzedzeń i dyskryminacji w świecie, powiedział po omówieniu wystąpień przeciw muzułmanom:

„another dangerous hatred blights [pokrywa rdzą] our world, antisemitism”. Tworzy to nowy rozdział do: „long history of persecution, pogroms, institutionalized discrimination and other degradation, culminating in the Holocaust, that has been inflicted on the Jews”

“Yet new wrongs are heaped upon [nakłada się] old: by those who seek to deny the fact of the Holocaust or its uniqueness, and by those who continue to spread lies and vile stereotypes about Jews and Judaism. The recent upsurge of attacks on Jews, synagogues, cementeries and other Jewish targets in Europe, Turkey and elsewhere show this hatred to be not just the stuff [prochami] of history, but virulent still.”

Antysemityzm

ma swój jednostkowy wymiar moralny – godzi w godność innego człowieka
ma także swój wymiar obywatelski: jest szkodliwy dla demokratycznych form życia społeczeństwa, które go toleruje:

powoduje irracjonalne podejście do rzeczywistych problemów i utrudnia bądź wręcz uniemożliwia ich rozwiązywanie,
zaburza dyskurs polityczny, uniemożliwiając stosowanie rzeczowych argumentów, a na ich

miejsce wprowadza nieracjonalne, chociaż nośne mity,

zamiast zastanowienia się, jaki program ma dana partia polityczna, wystarczy do jej pognębienia głoszenie, że jest to partia żydowska bądź, że jej znaczący polityk jest Żydem,
nie kształci postaw rzeczowej dyskusji w społeczeństwie,
znacząco utrudnia dialog międzykulturowy, w tym dialog ze środowiskiem muzułmańskim.

ANTYSYJONIZM

Syjonizm oznacza uznanie przez Żydów prawa państwa Izrael do istnienia, jako wyraz żydowskiej kultury i samostanowienia; nie oznacza natomiast przynależności do określonej partii politycznej lub bezwarunkowego poparcia dla liderów politycznych Izraela i ich polityki. Postawa proizraelska nie oznacza równocześnie postawy antypalestyńskiej. Zatem antysyjonizm oznacza sprzeciw wobec istnienia państwa Izrael.

[Dla niektórych antysyjonizm to walka z ideologią Wielkiego Izraela, głoszoną przez ekstremalne prawicowe grupy: Izrael od Nilu do Eufratu]

1975 rok - ONZ: uznanie syjonizmu za ideologię rasistowską

1991 rok - ONZ: unieważnienie tej rezolucji

Uwaga: Państwa arabskie miały 18 lat na to, by utworzyć arabskie państwo palestyńskie (od 1949 do 1967 roku). Zamiast tego zajęły i podzieliły między siebie te tereny: Syria – wzgórza Golan, Egipt – strefę Gazy, a Jordania – Zachodni Brzeg i Wschodnią Jerozolimę.