JUŻ WKRÓTCE

w 60. rocznicę wyzwolenia obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau

ukaże się nakładem wydawnictwa Żydowskiego Instytutu Historycznego

ŻYDZI POLSCY W KL AUSCHWITZ

Wykazy imienne

opr. Stanisław Mączka, red. nauk. Magdalena Prokopowicz

Żydowski Instytut Historyczny

ss. 447, ISBN 83-85888-97-7

+ CD-ROM z indeksem nazwisk i miejscowości

Książka zawiera 17 949 nazwisk Żydów polskich zarejestrowanych w zachowanej dokumentacji dotyczącej więźniów KL Auschwitz. Ogromna większość Żydów polskich – ofiar tego obozu koncentracyjnego i zarazem ośrodka natychmiastowej zagłady – zginęła w sposób anonimowy. Oceny dotyczące ich liczby wahają się od 300 000 do 380 000. Większość Żydów polskich została zamordowana gdzie indziej: w ośrodkach natychmiastowej zagłady w Chełmnie nad Nerem, Bełżcu, Sobiborze, Treblince, także na Majdanku oraz w masowych egzekucjach w pobliżu lub w samych miejscach ich zamieszkania. Około 150 tys. zmarło z głodu lub na skutek epidemii w gettach. Spośród Żydów zamordowanych w Oświęcimiu zdecydowana większość była od razu po wyładowaniu z transportów kierowana do komór gazowych. W sumie zamordowano tu ponad milion Żydów europejskich. Największą pojedynczą grupę stanowili wśród nich Żydzi węgierscy (ponad 430 tys. osób).

Praca próbuje – głównie na podstawie dokumentacji archiwalnej Państwowego Muzeum w Oświęcimiu – ustalić nazwiska polsko-żydowskich ofiar. Przedmiotem analizy jest cały okres funkcjonowania obozu oświęcimskiego, tj. od 14 czerwca 1940 aż do jego wyzwolenia 27 stycznia 1945.

Od 1942 roku Żydzi zaczęli przeważać wśród ofiar KL Auschwitz. Począwszy od 4 maja 1942 przeprowadzano w obozie selekcje Żydów do gazu, a od 4 lipca 1942 roku przeprowadzano je wśród nowo przybyłych od razu na rampie kolejowej. Większą część ludzi z transportu natychmiast kierowano do komór gazowych.